شب اول: افق های نگاه به زندگی در کنار نگاه امام حسین (ع)

انسان با ورودش به دنیا مرگ را اصلا نمی بیند وفقط زندگی را می بیند وکودک هم اصلا معنای مرگ را نمی داند ونگاهش مستقیم به زندگی است .

انسان ها در نگاه به زندگی به چند دسته تقسیم می شوندکه عبارتند از :

دسته اول :مانند کودکان به زندگی نگاه می کنند و باور ندارند که اصلا روزی می میرند.

دسته دوم:این دسته زندگی را می بینند ،مرگ راهم می بینند ،ولی قبول ندارند روزی خودشان هم می میرندومی گویند مرگ هست ولی برای ما نیست

دسته سوم:این دسته قائل به اینند که مرگ هست ومی دانند که مردن برای آن ها هست ولی چون بعد از مرگ را نمی شناسند احساسی به آن ندارند.وقتی احساسی به آخرت نداریم نتیجه آن می شود که عملکردهای ما حساب وکتاب ندارد.

دسته چهارم:یک دسته از عناصر جامعه هستند که نگاه آن ها به زندگی نگاه توام با مرگ است .یعنی نگاه به دنیا در آن هابرای آخرت است .به گفته حضرت علی (ع) برای دنیا به گونه ای کارکن که احساس می کنی همیشه زنده ای .
اگر نگاهمان به دنیا را عوض کردیم می شویم مثل امام حسین(ع) که ازایشان پرسیدند: در واقعه ی عاشورا شما پیروز می شوید یا نه فرمودند : من چه پیروز بشوم چه نشوم یکجور به دنیا نگاه می کنم .یعنی به مرگ وحیات یکجور نگاه می کنم . وزیبایی عاشورا به همین خصوصیت امام حسین (ع) است.