شب هفتم : بصیرت قیام امام حسین (ع)

در 10 سال آخر عمر امام حسین (ع) در جامعه خفقان حاکم بود وتمام مخالفان را سرکوب می کردند .امام حسین (ع) در این موقعیت اجتماعی به امر به معروف ونهی از منکر زبانی پرداختند واعتراض خود را به معاویه اعلام کردند .در رجب سال 60 هجری امام حسین (ع) به مکه مشرف شدند وچند ماه در مکه اقامت داشتند وافشاگری های زیادی انجام دادند وایشان یاران زیادی داشتند وامام به آنان فرمودند : هرکس می خواهد خونش را در راه ما بریزد با ما همراه شود ودر این زمان یاران کمتر وکمتر شدند وایشان در آن سال حج خود را ناتمام گذاشته وقصد کوفه کردند وبسیاری ایشان را از رفتن می خواستند باز دارند ولی امام حسین (ع) فرمودند: من هرجایی بروم این ها دنبال من هستند ومن می خواهم حرمت کعبه  از بین نرودوخون من این جا ریخته نشود وبه همین دلیل می روم.امام در ادامه فرمودند : من برای امر به معروف ونهی از منکر حرکت می کنم که این حرکت به بصیرت امام حسین (ع) برمی گردد. امام صادق(ع) در این رابطه می فرمایند : عموی ما حضرت ابوالفضل (ع) دارای بصیرت نافذی بودند.

بصیرت در زمان حال یعنی اینکه ما بدانیم حق با ولی امر است وهر چه ایشان فرمودندفرمانبری واطاعت قلبی داشته باشیم .واین بصیرت با تفکر ومنطق محقق می گردد. ویکی از دلایل کوری بصیرت دنیا خواهی است .

لذا امام حسین (ع) با قیام خود به ما درس بصیرت دادند.

سخنران : جناب آقای حجت الاسلام فلاح